Rukopis knjige Struktura i značenje pograničnih pripovedaka Ilije Vukićevića ima četiri celine. Prva celina obuhvata književno-teorijsko određenje realizma kao stilske formacije; realizam u srpskoj književnosti i mesto Ilije Vukićevića u srpskom realizmu. U drugom delu knjige dat je odnos književnog kritičara Jovana Skerlića prema književnom stvaranju ovog pisca. Tu su biografski i bibliografski podaci o piscu, zatim književni uticaj i komparativne analize pripovedaka sa graničarskom tematikom, kao i Ilija Vukićević i pisci sa Kosova i iz Stare Srbije. Autorka knjige Suzana Stojanović naročito se zadržala na Iliji Vukićeviću kao preteči Bore Stankovića i Radoja Domanovića. To je učinila, verovatno, zbog toga što se o ovom piscu, koji je živeo i izvesno vreme radio u Vranju, malo zna. Treći deo knjige obuhvata prikaz pripovedaka iz graničarskog života: Graničari, Škrbo i Fejzula, Miško Ubojica, Pod suncem, Ljuta rana. Istaknuta je tematika ovih pripovedaka, naročito su likovi dobro prikazani, kompozicija, stilsko-izražajna sredstva i jezik, kao i poruke i ideje. Suzana Stojanović je kroz analizu navedenih pripovedaka pokazala da su graničarske pripovetke Ilije Vukićevića najbolje i da otkrivaju nove tematske sadržaje u srpskoj prozi. Po Dragiši Živkoviću, sve te pripovetke imaju antologijsku vrednost. U njima pisac pronalazi svoj književni put i slika život graničara na novoj granici prema Turskoj, južno od Vranja, u vremenu od 1890. do 1896. U ovim pripovetkama naročito je ukazano na zanimljiv kraj, surov planinski i gorštački ambijent, neobične ljude, često vrlo čudne i plahovite. Autorka ističe da je pisac s puno simpatija govorio o tim ljudima, i to duboko zalazeći u njihovu dušu. Istaknuto je da pisac uspešno slika prirodu, ali je i dobro razume i da su graničarske pripovetke Ilije Vukićevića lokalno obojene, što nije slučaj sa njegovim ranijim pripovetkama iz seoskog i palanačkog života. Ovaj deo knjige, između ostalog, ukazuje na sličan stilski postupak u građenju pripovedaka, da u njima ima, ne samo neobičnih likova, već i dramatičnih sukoba i da im je radnja ubrzana. Takođe je istaknuto da su borci u pripovetkama patrijarhalni i čestiti ljudi, ali ih mnogo puta nagon uvodi u krvave sukobe, pa čast plaćaju životom. Njihova ljubav je čudna, ubilačka, surova, nagonska. Zbog tih razloga, za razliku od Glišića, Lazarevića, Matavulja, kako ističe autorka, pripovetke Ilije Vukićevića deluju kao uzbudljive slike egzotičnih predela i njima započinje jedna nova proza u srpskoj književnosti u poslednjoj deceniji 19. veka. Sve ove konstatacije pokazane su kroz detaljnu analizu pet navedenih pripovedaka iz graničarskog života. Autorka je pokazala da se vrlo umešno služila odabranom primarnom, sekundarnom i posebnom literaturom. Međutim, u rukopisu navedene knjige do izražaja je došlo njeno samostalno proučavanje pograničnih pripovedaka Ilije Vukićevića, kao i njegovog celokupnog dela. To se naročito vidi sa stranica analiziranih pripovedaka. U četvrtom delu knjige data su zaključna razmatranja i uopštavanja o izboru tematike, građenju likova, o stilskim postupcima i sredstvima, mestu Ilije Vukićevića u srpskoj književnosti, njegovoj aktuelnosti danas. Tu Suzana zaključuje: “Novim načinom stvaranja ovaj pisac je nagovestio i novu generaciju pisaca i njihove nove orjentacije u književnosti: Matavulja, Boru Stankovića, Radoja Domanovića. On zaslužuje posebno mesto u istoriji naše književnosti. Iako njegove graničarske pripovetke dočaravaju zvuk davnih vremena, one su vrlo aktuelne i danas, jer se istorija, kao po nekom pravilu ponavlja.” (recenzenti: Prof. dr Stana Smiljković, Prof. Slavka Stojanović)
“Struktura i značenje pograničnih pripovedaka Ilije Vukićevića” 2010 (autor Suzana Stojanović)